بارانکده

تو می­خندی، بهشتِ من همین جاست

کنار هُرم تابستونِ مرداد

تو می­خندی، پُرم از عشق، از شور

عزیزِ من، «خدا» تو رو به من داد

تو می­خندی، جهانم سبز می­شه

شب یلدایِ من درگیرِ گرماست

تو می­خندی، چه شیرینه نگاهت

خدا، لبخندِتو برای «من» خواست

تو می­خندی، دلم بی­تابه، بی­تاب!

چی می­شد تا ابد می­رفت دیشب؟

تو می­خندی توی سرمای بهمن

منِ شهریوری می­میرم از تب!

5 مرداد 1391، کرج