بارانکده

ای امان از این دل شیدای من

خال مشکینت مرا جادو نمود

ای سر من، ای همه سودای من

«نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم»¹ 

^{دل مبر از من، همه دنیای من}

^{سر عشق خود نگفتم با کسی جز راز دان}

^{سر عشقت، عشق جان افزای من}

^{قفل قلبم را گشودی با دو چشمت، نازنین}

^{زندگی تفسیر لبخندت بُوَد زیبای من}

^{این سخن ها را رها کن، سیب تارف(تعارف) کن به من}

^{سیب تارف کن به من، ای خوب، ای حوّای من}

[رضا منصف، اردیبهشت 91، قزوین]

1: از استاد شهریار

^{+ اصلاح شد!}