بارانکده

غروب – داخلی – پای تله­ویزیون

1-      دی­روز بازیِ تیمِ محبوبم بود و مسابقه با اشتباهات داور و فحاشی تماشاگران ناتمام ماند. ام­روز امّا، نشسته­ام پای برنامۀ نوبت شمای بی­بی­سی فارسی، موضوع برنامه همان اتفاقات بازی فوت­بال دی­روز است.

اواسط برنامه، نیما اکبرپور پیام­های بینندگان را می­خواند، بیننده­ای دربارۀ اتفاقات بازی نظر داده و گفته­است تقصیر دولت است(!) و من به این فکر می­کنم که دولت این وسط چه کاره است!

2-      کمی بعدتر مجری برنامه با بیننده ای صحبت می­کند، بیننده همان اول صحبت­هایش از این موضوع گله میکند که برنامه­ای که ظاهراً زنده­ پخش می­شود، در واقع با تأخیر است، مجری برنامه(پونه قدوسی) صحبت­هایش را قطع می­کند و می­گوید دلیل این کار فحاشی برخی بینندگان است، بلافاصله بینندۀ دیگری تماس می­گیرد و حرف­های مجری را تأیید می­کند و من به این فکر می­کنم که مگر خود مجری نگفته­بود که برنامه قدری تأخیر دارد، پس چه­طور بینندۀ دوّم متوجه صحبت­های بینندۀ اوّل شده! در حالی­که این اتفاق قبلاً هم افتاده­بود و مجری­های برنامه در جواب بیننده­هایی که هم­سو با سیاست­های شبکه صحبت نمی­کردند از بینندۀ بعدی می­پرسید نظر شما دربارۀ صحبت­های بینندۀ قبلی چیست؟ و من یاد گزارش مجله خبری نوزدهُ پانزدهِ شبکه یک می­افتم: تماس با برنامه از داخل اتاق فرمان!

«میگن کار، کارِ اینگیلیساست، گمونم کارِ این روساست، زیرِ آستینشون دستِ، ناپلئون بُناپارت پیداست»: این را هاتف خوانده بود، خواننده­ای که صداقتش را باور دارم، چرا که در آهنگ دیگری خطاب به معشوقه­اش می­گفت: «برو برو برو برو دختر، جنس من خورده شیشه داره»!

و من به نویسنده­هایی فکر می­کنم که زمانی طرفدارشان بودم، موقعی که در 40چراغ می­نوشتند و امروز از برنامه­سازان بی­بی­سی اند: نیما اکبرپور، علیرضا میراسدالله، بزرگمهر شرف­الدین(که خیلی دوستش می­داشتم) و ...